Op 4 maart 1949 is het dan eindelijk zover. Theo Egberts wordt pastoor. En wel in het Drentse Emmer-Compascuum in de Sint Willehadusparochie. Hij wordt er vooral bekend als een pastoor die precies zegt waar het op staat en flink wat vernieuwingen doorvoert. Egberts heeft een hekel aan de franjes en tierelantijnen in zijn kerk. Die leiden volgens hem alleen maar af van de kern van het geloof. Hij ontketent dan ook letterlijk zijn eigen beeldenstorm. Alle beelden gaan de kerk uit. Het levert hem de titel van meest revolutionaire pastoor in honderd jaar parochie Willehadus op. Ook van de Drentse zuinigheid moet pastoor Egberts weinig hebben. Toch is hij populair. Dat blijkt wel als hij in 1956 zijn 25-jarig priesterjubileum viert. Heel de parochie viert het jubileum mee. Onder het bewind van Egberts is de parochie tot grote bloei gekomen. In 1961 heeft de Willehadusparochie 1.850 parochianen, een record.
